Lunes, Abril 13, 2020

Statement: Live the spirit of Bayanihan ang Unleash the Power of the Organized Masses

A CHALLENGE TO THE DUTERTE REGIME:
LIVE THE SPIRIT OF BAYANIHAN AND UNLEASH THE POWER OF THE ORGANIZED MASSES

The President appeals for Bayanihan to combat the menace of COVID 19. But asking the people to timidly stay at home and practice physical distancing belies the true spirit of Bayanihan.

Bayanihan is not just about cooperation nor simply conforming to rules. It is more about solidarity and action of the people to overcome enormous challenges in life such as the COVID 19 pandemic.

Much has been said about the weaknesses of current government efforts to effectively fight the growing COVID 19 epidemic. More than oneness and adequacy in our government efforts, the colossal task of defeating an invincible adversary like the COVID 19 can only be accomplished by both government and the people willing to survive and return to their normal daily lives.

The urgency to end and be victorious against the current health challenge will need more than funds but physical power. Our front liners have been extended to its limits. Doctors and other health workers have succumbed to infections and died. Even our state forces have been likewise susceptible to the dreaded disease. The protracted war against COVID 19 is taking its toll on the health and lives of all of those in the frontline. No one is safe and imperishable at this time unless we truly flatten the curve.

Hence, we call on the Duterte government to live up to the true spirit of Bayanihan. Unleash the enormous power of the organized masses in the community. The workforce of the organized masses is society’s reserve army against such social menace. Unleash it and utilize it to supplement our current frontline. A community based-approach that taps the reserved force of the organized working people can help government effort to effectively combat COVID 19 at the community level. Much can be done at the community level to augment our front liners. All is needed is to unleash it and make it part of our social warriors against the epidemic.

⚫️ Utilize our organized communities to make masks, gloves and makeshift protective gear. Supply them with materials and procure it for our mass consumption;
⚫️ Organize community laundry washers to provide service to our front liners;
⚫️ Utilize organized workers in the community to augment our barangay forces, in maintaining not only peace and order but ensuring that we maintain effective social distancing and quarantine;
⚫️ Create community kitchens in every community not only to feed our frontlines but also our poor people;
⚫️ Tap our displaced workers to act as logistics volunteers to ensure more efficient deliveries of goods and services;
⚫️ Encourage farmers and fishers’ groups to engage in community gardens for local food production; and,
⚫️ Task our LGUs to utilize our stranded construction workers to build quarantine facilities.

More can be said and done if you unleash this potent force sitting in our communities The spirit of BAYANIHAN is the spirit of united collective action. The true spirit of Bayanihan is believing in the capacity and power of the people.

Meanwhile, as to funding requirements, we suggest that the employers sector - especially the top ten billionaires that is collectively worth P1.6 trillion - to finance the anti-COVID drive. You were the first to benefit during times of economic prosperity. Is it too much to ask for you to be first to sacrifice in times of crisis? Do consider the proposal of purchasing billions worth of zero interest government securities. The odds are not even a loss nor a breakeven (tabla-talo). You own most firms that produce the people's needs and facilitate the circulation of money and commodities. All of this will eventually end up to line your pockets but before it does, it will trickle down to feed and cater to the needs of a hungry and quarantined population. #

Linggo, Abril 12, 2020

Bakit sinasabing ang relihiyon ay opyo sa mamamayan?


Bakit sinasabing ang relihiyon ay opyo sa mamamayan?
Saliksik at sanaysay ni Greg Bituin Jr.

Ang isa sa madalas sipiing pahayag ni Karl Marx ang “Religion is the opium of the people”. Salin umano ito mula sa Aleman ng "Die Religion ... ist das Opium des Volkes". Makikita ang pahayag na ito sa sulatin ni Karl Marx na "A Contribution to the Critique of Hegel's Philosophy of Right" na nalimbag sa Deutsch-Französische Jahrbücher, na nalathala  sa Paris noong Pebrero 7 & 10, 1844. Ngunit parirala lang ito sa buong pangungusap na  "Religion is the sigh of the oppressed creature, the heart of a heartless world, and the soul of soulless conditions. It is the opium of the people". Salin ko ay "Ang relihiyon ay buntong-hininga ng inaapi, puso ng isang walang pusong mundo, at ang kaluluwa ng walang kaluluwang kalagayan. Ito ang opyo sa mamamayan".

Marahil ay may paniwala si Marx na ang relihiyon ay may ilang mga praktikal na gamit sa lipunan tulad ng opyo para sa maysakit upang mabawasan ang agarang pagdurusa ng mga tao at binigyan sila ng mga kasiya-siyang ilusyon (ang relihiyon) na nagbigay sa kanila ng lakas na magpatuloy. Nakita rin ni Marx na mapanganib ang relihiyon, dahil pinipigilan nito ang mga tao na makita ang pagkakaiba sa uri, at pang-aapi sa kanilang paligid. Kaya pinipigilan ng relihiyon ang kinakailangang rebolusyon.

Dugtong pa ni Marx, "The abolition of religion as the illusory happiness of the people is the  demand  for their real happiness. To call on them to give up their illusions about their condition is to call on them to give up a condition that requires illusions. The criticism of religion is, therefore, in embryo, the criticism of that vale of tears of which religion is the halo." Isinalin ko na "Ang pagpawi ng relihiyon bilang ilusyon ng kasiyahan ng tao ang hinihingi upang matamo nila ang tunay na kasiyahan. Ang panawagan sa kanilang tigilan na ang ilusyon tungkol sa kanilang kalagayan ay panawagan sa kanilang mapigil na ang kalagayang nangangailangan ng ilusyon. Kaya, ang kritisismo sa relihiyon, sa buod, ay kritisismo sa mga bula ng luha kung saan ang relihiyon ang sinag sa ulo."

Ang relihiyon ay nagsisilbing opyo upang matiis ng tao ang kanilang abang kalagayan, at umasa na lang sa diyos upang lumaya sa kahirapan. Mapalad nga raw ang mahihirap, ayon sa Sermon at the Mount. 

Kaya sa awiting Imagine nga ni John Lennon ay may linyang  "Imagine there's no heaven, its easy if you try" at "Nothing to kill or die for, And no religion, too. Imagine all the people livin' life in peace." Nakita na rin ni John Lennon na pag nawala ang organisadong relihiyon ay maniniwala ang tao sa sama-sama nilang lakas upang baguhin ang bulok na sistema. Iyon din ang kailangan natin ngayon, dahil ayon nga sa awiting Internasyunal, "Wala tayong maaasahang Bathala o Manunubos, pagkat ang ating kaligtasan ay nasa ating pagkilos."

* Unang nalathala sa kalahating pahina ng pahayagang Taliba ng Maralita, ang opisyal na publikasyon ng Kongreso ng Pagkakaisa ng Maralitang Lungsod (KPML), isyu ng Abril 1-15, 2020, pahina 18.

Miyerkules, Abril 1, 2020

Duterte: Palpak sa Harap ng Matinding Pandemiko


DUTERTE, PALPAK SA HARAP NG MATINDING PANDEMIKO
isinulat ni: Kathy P. Unan

Ika-dose ng Marso nang unang ianunsyo ng pangulong Duterte ang pagsasapatupad ng community quarantine sa National Capital Region bilang tugon sa banta ng COVID-19 sa bansa. Kaakibat ng nasabing community quarantine ang pagsuspinde ng klase, pagbawal ng mga pagtitipon, pagsuspinde ng trabaho sa karamihan ng mga opisina ng pamahalaan, at paghikayat na sumunod ang pribadong sektor sa flexible work arrangement upang malimit ang galaw ng mga tao sa Maynila at maiwasan ang malawakang pagkahawa sa COVID-19, ang sakit na dala-dala ng bagong virus.

Lumobo ang bilang na ito sa 142 matapos ang apat na araw at inanunsyo ng Pangulong Duterte ang isang Luzon-wide “enhanced community quarantine”. Kasama nito ang mas matinding mga pagbabawal tulad ng pagsasatupad ng curfew, pagsuspindi ng trabaho maliban sa mga may kinalaman sa pagbibigay ng serbisyong pangkalusugan at sa pagbebenta ng pagkain, at pagsara ng mga pampublikong transportasyon sa kabuuan ng Luzon; ang mga hindi susunod sa polisiyang mamalagi muna sa sari-sariling tahanan ay maaaring dakipin ng pulis o militar na agarang namobilisa ng presidente upang ipatupad ang effective “lockdown”. Tila naging modelo ng pamahalaan ang mga polisiyang unang ipinatupad sa Tsina kung saan unang kumalat ang virus.

Kapansin-pansin sa mga anunsyo ng pangulo ang hindi pagbanggit ng mga probisyong medikal upang sugpuin ang paglaganap ng COVID-19 sa bansa. Ito ay sa gitna ng apela ng mga ospital para sa karagdagang pera, pasilidad at kagamitan at sa gitna nang natukoy nang kakulangan sa testing kits para sa COVID-19. Wala ring imik ang presidente tungkol sa mga manggagawang lubusang maapektuhan ng kawalan ng trabaho sa panahon ng lockdown; pinasa na lang nito ang responsibilidad ng pagbigay ng kagyat na tulong sa lokal na pamahalaan. Sa halip, pinaka-litaw sa lahat ng anunsyo ng pangulo ang pagpapalawak ng presensya ng pulis at militar sa ating pamayanan. Dahil dito, naging maigting ang hinaing ng marami na magbigay ang Pangulo ng “solusyong medikal, hindi militar”.

Ngunit sa halip na palakasin ang ating sistemang pang-medikal, lalo lang pinaiigting at pinapalawak ng pamahalang Duterte ang kapangyarihan ng militar bilang tugon sa paglaganap ng COVID-19. Ang taktikang ito ng pangulo na sumandal sa pwersang militar para sugpuin ang kahit anong kinikilala niyang problema ay hindi na bago. Nakita na natin ito sa pagpatupad ng Martial Law sa Mindanao at sa pekeng War on Drugs. Nakikita natin ito sa bawat pagtalaga ng retiradong heneral sa kaniyang gabinete. Ngayon, ang nakatalagang mamuno sa pagpapatupad ng National Action Plan laban sa COVID-19 ay hindi ang kalihim ng Kagawarang Pangkalusugan, na siyang dapat ay may alam sa isang krisis medikal, kung hindi ang kalihim ng Kagawaran ng Tanggulang Pambansa, ang dating Major General Lorenzana, ang kalihim ng Kagawaran ng Interyor at Pamahalaang Lokal, ang retiridong Heneral Año, ang kalihim ng DSWD, retiridong Lt. Gen. Bautista, at ang mga pinuno ng miltar at kapulisan.

Lalong hindi na bago sa atin ang retorika ng pangulo. Kahit ang suliranin laban sa COVID-19 ay hinahalintulad niya sa “digmaan” kung saan ang Coronavirus ay, sa kaniyang sariling salita, nagsisilbing “invisible enemy”.

Mahalagang maintindihan na ang pagtalaga ng pangulo sa virus bilang kalaban ay taktika lamang upang mabigyang-katwiran ang paggamit niya ng pwersa. Pilit na pilit ni Duterteng ipakitang may ginagawa siya kahit wala naman talagang nalulutas na problema ang pwersang ito. Kailan ba mapapatay ng baril ang isang virus?

At ngayong hirap na nga itong sugpuin ang COVID-19, humingi na naman ang pangulo ng emergency powers na sa porma at itsura ay pagbabalik lamang sa batas militar.

Napasa man ang batas para bigyan ng “special powers” ang pangulo, napasa ito nang alinsunod sa kagustuhan ng senado na mailimita ang kapangyarihang nakalagay sa bersyong unang naihain ng pamalahaan. Natanggal ang mga probisyon na magbibigay ng kapangyarihan sa pangulong mamahala ng kung anumang korporasyon at mga batayang serbisyo, arbitrayong maglipat ng pondo ng gobyerno mula sa isang proyekto patungo sa iba, at pagkukulong at pagmumulta ng mga hindi susunod sa gobyerno.

Ngunit lumipas na lang ang ilang araw at hindi pa rin natutugunan ng pamahalaang Duterte ang pangangailangan ng mga ospital, mga frontliners, at mga ordinaryong mamamayang ngayon ay naghihirap dahil sa kawalan ng trabaho.

Mapapatanong ka na lang - para saan ba talaga ang nabigay na emergency powers sa ating kinauukulan? Bakit ang bagal bagal pa rin ng pagdating ng serbisyong kinakailangan ng mamamayan?

Klarong-klaro. Ang Presidente natin ay isang inutil na macho-pasista na hanggang pananakot at salita lang. Dumadami ang mga taong nakikita ang katotohanang ito. Alam ito ng pangulo, at dahil alam niya ito, sasandal at sasandalan niya ang pwersang militar at kapulisan upang manatili ang hawak niya sa kapangyarihan. Walang pinag-iba si Duterte sa ibang mga pulitikong gumawa nito.

Ngunit kailangan niya, at kailangan natin, tandaan – hindi natatakot ang virus sa mga baril at batuta na dala nila. Ang tanging makakatalo sa COVID-19 ay gamot at doktor. Ngunit bunga ng hindi kahandaan ng gubyernong tugunan ang tunay na pangangailangan ng mamamayan, gagawin niya nalang ang tanging bagay na sanay na sanay na siyang gamitin: pahirapan ang ordinaryong mamamayan at uring manggagawa. ##

APRIL 1, 2020

BMP condemns arrest of QC protestors

Press Statement
01 April 2020

BMP condemns arrest of QC protestors

The Bukluran ng Manggagawang Pilipino (BMP) condemns the arrest and dispersal of urban poor residents of Sitio San Roque, who were holding a noise barrage near their community along EDSA this morning. The residents were seeking for food and assistance from the government.

In this time of crisis, food and state assistance are just and legitimate demands. Hunger and desperation are natural consequences of the state-imposed, ill-conceived enhanced community quarantine (ECQ). This is further exacerbated by the inept and disorganized response of agencies and local government units all over the country.

Fact is, these households already belonged to the poor and near-poor economic brackets even before the COVID 19 outbreak, the administration of President Duterte should have placed these communities on the top of their priorities and should heavily considered their plight when they decided to implement the ECQ.

To arrest hungry and desperate people is a new low for this administration. Not only did they dilly-dally in addressing the crisis in late February, the government treated the health crisis as a peace and order issue and deployed security forces instead of medical practitioners.

Protests similar to what was held in San Roque today will not be an isolated case. More and more people are questioning and rising up against the violent yet impossible implementation of ECQ in urban poor communities similar to the cases of Quiapo, Taguig and elsewhere. More community actions and marches shall burst open in the days to come as Duterte and minions continue to dismiss the calls for free mass testing and fail to guarantee food rations for all families.###