Philec workers staged their strike

Press Release

October 4, 2012

PHILEC WORKERS STAGED THEIR STRIKE THIS MORNING

Workers from Philippine Electric Company (Philec) staged their strike this morning after negotiations for a new collective bargaining agreement has been deadlocked. The striking workers belong to Philec Employees and Workers Association (PEWA), and a member of the working class organization Bukluran ng Manggagawang Pilipino - National Capital Region-Rizal (BMP-NCRR).

Philec has its address at Kaytikling Rd., Bo. Dolores, Taytay, Rizal. It is a subsidiary of First Philippine Electric Corp., a member of the Lopez Group, and is engaged in the manufacture of distribution transformers.

According to Rogelio Mira, PEWA 2nd Vice President, "We launched our strike after a deadlock in our collective bargaining agreement (CBA) to express our unity and to defend our right as workers. We are disgusted by the management’s strategy of closure after the failure in our CBA negotiations. Our proposal for a new CBA was countered by closure.”

Meanwhile, Gie Relova, secretary general of the BMP-NCRR, calls for workers from different workers organizations to support the said strike. “The workers union at Philec is already one of the few labor unions left in our country. The capitalist class continues to destroy these unions as their solution to the crisis of capital. This should not be. The workers should unite against these schemes of capital against the working class.”

For more information, pls contact Rogelio Mira at 0908-8967737, and Gie Relova, BMP-NCRR secretary general, at 0915-2792749

Alex Boncayao: Lider Manggagawa

Alex Boncayao: Lider-Manggagawa, Kapartido ni Ninoy Aquino sa LABAN (1978)

Sinaliksik at sinulat ni Gregorio V. Bituin Jr.

(Nalathala sa ikawalong isyu ng magasing Ang Masa, Abril 16-Mayo 15, 2012, pahina 18.)

Kilalang manggagawa si Ka Alex Boncayao. Isa siya sa kapartido ni dating Senador Benigno "Ninoy" Aquino Jr., nang tumakbo ito para sa halalan noong 1978 para sa Interim Batasang Pambansa.Ang Lakas ng Bayan, na pinaikling LABAN, ang partido pulitikal na inorganisa ng nakakulong pa noon na si Senador Benigno "Ninoy" Aquino Jr.  Kalaban nilang mahigpit dito ang KBL (Kilusang Bagong Lipunan). Ang ilan sa mga kumandidato rito ay sina Alex Boncayao (kinatawan ng manggagawa), Trinidad "Trining" Herrera (kinatawan ng maralita) at Jerry Barican (kinatawan ng kabataan). Sa 165 kandidato, 137 ang nakuha ng KBL, ngunit walang naipanalo kahit isa ang LABAN. Ngunit sino nga ba si Alex Boncayao, ang lider-manggagawa? Bakit ang pangalan niya ay mas sumikat, hindi pa sa halalan, kundi nang ipinangalan sa kanya ang isang brigadang kinatakutan noon ng burgesya, ang Alex Boncayao Brigade (ABB)?

Ayon sa ilang pananaliksik, tubong Agos, sa bayan ng Bato, sa lalawigan ng Camarines Sur si Alex Boncayao na mula sa pamilya ng mga magsasaka. Dahil namulat sa kahirapan sa kanayunan, sa murang gulang ay nilisan niya ang pinagmulang bayan upang makapag-aral at makapagtapos sa kolehiyo. Pagdating niya ng lungsod, naghanap siya ng iba't ibang trabaho upang mabuhay. Siya'y naging tricycle driver, naging dyanitor at naging assistant chemist sa pabrikang Solid Mills.

Panahon ng batas militar nang maging tagapangulo siya sa unyon ng Solid Mills. Pinangunahan niya ang mga welga't sama-samang pagkilos ng mga manggagawa ng Solid Mills noong 1976-77. Noong 1975-76, isa si Alex sa mga responsableng lider ng naunang Bukluran ng Manggagawang Pilipino (BMP) na namuno sa militanteng kilusang manggagawa upang labanan ang diktadurya ng  rehimeng Marcos.

Kasama siya sa mga tumakbong kandidato, sa pangunguna ni Senador Ninoy Aquino, sa ilalim ng bandera ng LABAN, sa halalan ng Interim Batasang Pambansa (IBP). Kasama ni Alex Boncayao sa mga kandidato ng Laban ang mga kilalang pulitikong sina Ernesto Maceda, Ramon Mitra, Jr., Nene Pimentel, Soc Rodrigo, Charito Planas at Neptali Gonzales. Walang nakalusot ni isa sa dalawampu't isang kandidato ng LABAN.

Dahil sa malawakan at lantarang dayaan sa halalan at panghuhuli ng diktaduryang Marcos sa mga kandidato ng LABAN, nagpasyang mamundok si Alex. Tumungo si Alex sa kanayunan at nagpasyang lumahok sa armadong pakikibaka. Sumapi si Alex Boncayao sa Bagong Hukbong Bayan (NPA) sa Nueva Ecija at nag-organisa ng mga manggagawang bukid. Hunyo 19, 1983, isang buwan bago paslangin si Ninoy Aquino sa tarmac ng Manila International Airport, napatay si Alex Boncayao ng mga sundalo ng rehimeng Marcos sa isang engkwentro sa Nueva Ecija.

Isang taon pagkamatay niya, noong 1984, binuo ng Metro Manila Rizal Regional Party Committee ng Communist Party of the Philippines ang isang brigadang ipinangalan sa kanya, ang Alex Boncayao Brigade (ABB) na may layuning magkaroon ng level playing field bilang armadong hukbong tagapagtanggol ng mga manggagawa laban sa mga goons ng kapitalista, at maging tagapagtanggol ng mga inaapi. Ngunit sa pagdaan ng panahon, ang ABB ay kinatakutan ng burgesya’t mayayamang mapang-api sa masa habang lihim namang nagpapalakpakan, sa ayaw man natin o sa gusto, ang masang kaytagal na pinagsamantalahan ng bulok na sistema.

Si Alex Boncayao, tulad ng iba pang martir ay hindi makakalimutan ng kilusang sosyalista at ng kilusang paggawa. Ang pangalan niya'y naging simbolo ng paglaban sa pang-aabuso at pagsasamantala. 

Ang kanyang mga makabuluhang ambag para sa pagsusulong ng pagbabago ay hindi matatawaran. Isa siyang tunay na martir ng uring mapagpalaya. Mabuhay si Alex Boncayao, manggagawa!

Mga Pinaghalawan:
(a) aklat na Ulos, Mayo 2002
(b) Wikipedia articles
(c) filipinovoices.com
(d) matangapoy.blogspot.com
(e) Taliba ng Bayan, 1992

PAHIMAKAS KAY ALEX BONCAYAO

ni Gregorio V. Bituin Jr.

12 pantig bawat taludtod

Nagpapatuloy pa ang pakikibaka

Ng maraming api sa gabi at araw.

Sa tinig sa ilang ng luha at dusa

Ang ngalan mo'y tila umaalingawngaw.

Kasama mo noon si Ninoy Aquino

Kandidato kayo sa partidong Laban

At tumakbo kontra pasistang gobyerno

Upang ang bayang api’y mapaglingkuran.

At nang matapos nang ganap ang eleksyon

Ay pumalaot ka tungong kanayunan

Sumama ka na doon sa rebolusyon

Ang masa'y kapiling at pinagsilbihan.

Prinsipyo’y matatag, hindi nadudungo

Magiting kang lider ng masa't obrero

Ngunit pinaslang ka ng pasistang punglo

Kaytindi ng iyong isinakripisyo.

Kaya nang mapaslang ka’y naging imortal

Sa ngalan mo’y natatag isang brigada

Misyo’y durugin kapitalistang hangal

Na sa manggagawa’y nagsasamantala.

Ang ngalan mo yaong umaalingawngaw

Sa dakong iyon ng bulok na sistema

Bayani kang tunay, Ka Alex Boncayao

Tulad mong obrero'y tunay na pag-asa.

Metro Workers picket the NCR Wage Board

PRESS RELEASE

May 21, 2012 

Metro Workers picket the NCR Wage Board:

Workers’ Cost of Living not Employers’ Capacity to Pay! – BMP NCRR

In reaction to the latest order by the NCR wage board, the militant socialist center Bukluran ng Manggagawang Pilipino (BMP) National Capital Region Rizal chapter (BMP-NCRR) picketed the offices of the Regional Tripartite Wages and Productivity Board in in Malate, Manila today.  

Last Friday, the NCR wage board ordered a two-tier P30 cost of living allowance (COLA) and the integration of P22 previous COLA into the basic pay. Romy Castillo, BMP spokesperson said, “The order is an insult. The P30 COLA is not even enough to buy a kilo of rice.  More so, it also falls short of the P90 to P125 across-the-board wage relief demand by organized labor.”

Castillo added, “Workers, however, have little to expect from the regional wage boards. Its checkered track record shows that it is patently not a mechanism for economic relief.  Their wage increase orders are a pittance. The exemptions they give to employers make their directives a paltry. Barya na nga! Ipinagkait pa ng mga eksempsyon! Two-gives pa!”

BMP-NCRR Secretary General, Gie Relova explained, “The NCR wage board fulfilled its mandate in accordance to Republic Act 6727, or the 1989 Wage Rationalization Act: to peg wages to the level of starvation pay”.

The BMP is demanding the reform of the country's wage fixing mechanisms and the abolition of the wage boards. The labor group is calling for the scrapping of RA 6727 since “it gives more weight and consideration to “employers’ capacity to pay” rather than the “cost of living” for the workers and their families.

“Workers are not asked for their "capacity to buy" when we buy our families' needs. Why then, in fixing wages, must the government ask the employers in the tripartite wage boards if they have the "capacity to pay" the living wage?”, Relova asked. The BMP estimates the daily cost of living for a family of six to be at P990.

Relova elucidated, “Are workers asking too much if they want to be paid at cost? Prices of commodities are generally the sum of "cost of production" and profit. For the price of labor power (wages), workers want to be paid according to the necessary costs for workers and their families to survive decently.” 

At the protest, the workers brought “thirty (30) rotten eggs” to highlight their disgust to the latest wage order of P30 COLA for Metro Manila worker.“Tatlumpong bugok na itlog para sa bugok sa wage board”, Relova concluded. #

Kamayan Forum: Manggagawa at Kalikasan

KAMAYAN FORUM: MANGGAGAWA AT

KALIKASAN

ni Gregorio V. Bituin Jr.

Malaki ang magagawa ng uring manggagawa para malutas ang pagkasira ng kalikasan sa buong mundo. Ito ang buod ng naganap na talakayan hinggil sa kalikasan sa isang forum kung saan ang tagapagsalita'y mga kinatawan ng manggagawa.

Inilunsad nitong Mayo 18, 2012 ang ika-267 sesyon ng Kamayan para sa Kalikasan Environment Forum sa Kamayan Saisaki Edsa, malapit sa SEC sa Ortigas. Ang paksa ay Labor and Environment, kaya ang mga naimbitahang mga tagapagsalita ay mga lider ng mga organisasyong may kinalaman sa manggagawa at sa paggawa. Nasa ika-23 taon na ang forum na ito, na nagsimula noon pang Marso 1990, at nagpupulong ng tatlong oras tuwing ikatlong Biyernes ng bawat buwan, mula ika-11 ng umaga hanggang ikalawa ng hapon. Fully-sponsored ito ng Triple V na siyang may-ari ng Kamayan Saisaki Restaurant. Sa loob ng 23 taon, tuluy-tuloy na nagtalakayan dito ang iba't ibang indibidwal at grupo hinggil sa usaping pangkapaligiran at pangkalikasan. Pinangunahan ito ng CLEAR (Clear Communicators for the Environment), SALIKA (Saniblakas ng mga Aktibong Lingkod ng Inang Kalikasan), at nitong huli'y ng Green Convergence. Ang ika-267 sesyon ng forum na ito ang ikalawang talakayang hinawakan ng Green Convergence, mula nang sila'y mag-take over noong Abril.

Lima ang naimbitahang tagapagsalita para sa paksang Labor and Environment. Ito'y sina Teody Navea, kinatawan ng manggagawa sa Philippine Movement for Climate Justice (PMCJ), Ka Romy Castillo na ikalawang pangkalahatang kalihim ng Bukluran ng Manggagawang Pilipino (BMP), Larry Pascua na siyang pangkalahatang kalihim ng Pagkakaisa ng Manggagawa sa Transportasyon (PMT), Val Vibal ng Alyansa ng Manggagawa sa Agrikultura (AMA), at Ding Manuel ng child rights program ng Kongreso ng Pagkakaisa ng mga Maralita ng Lungsod - National Capital Region-Rizal (KPML-NCRR) na siyang nagtalakay hinggil sa Child Labor and Environment.

Ang limang iyon ay inimbitahan ng inyong lingkod, nang mag-text si Gng. Marie Marciano ng siyang main moderator doon na ang paksa para sa Mayo 18 ay Labor and Environment, at kailangan nila ng speakers. Kaya agad ko namang kinumbida ang lima. Talagang sinadya ko pa ang mga tagapagsalita sa kani-kanilang tanggapan at kinausap thru text at telepono upang matiyak ang kanilang pagdating. Bago ito, noong Abril 20, sa ika-266 sesyon ng Kamayan Forum, iminungkahi ko sa mga moderator nito na dahil Mayo, at Daigdigang Araw ng Paggawa tuwing Mayo Uno, imbitahan ang mga manggagawa upang magsalita hinggil sa kalikasan. Pag-uusapan daw nila. At makaraan ang dalawang linggo, tinext ako ni Ate Marie na Labor and Environment ang main topic at ako ang naatasang magkumbida ng mga tagapagsalita.

Tatlo lamang ang nakarating na speaker. Umatras si Larry Pascua at nag-text siya sa akin na kasabay daw ito sa biglang patawag na pulong ng Executive Committeee ng PMT. Di naman nagkaintindihan sa text kay Val Vibal, dahil ang ginamit ko sa text ay yung chikka sa internet, imbes na load. Wala kasi akong pambili ng load ng mga panahong iyon, at hirap din kung saan makakakuha ng pamasahe papunta sa venue. Buti na lang at kasama ko ang dalawang speaker.

Maagang dumating sa venue ang tatlong speaker. Agad naming isinet-up ni kasamang Ding ang LCD projector at ang laptop para sa powerpoint presentation. Maya-maya'y dumating na ang mga tagapagpadaloy ng programa (moderator) nito na sina Marie Marciano at Noemi Tirona ng Green Convergence.

Sinimulan ang pulong ng ganap na alas-onse ng umaga. Nagsimula ito sa panalangin at sumunod doon ay  ang pambansang awit ng Pilipinas. Ang mga nasa harapan o lamesa ng mga speakers ay sina Prof. Nina Galang ng Environmental Science Institute ng Miriam College at pangulo ng Green Gonvergence, si Teody Navea, si Marie Marciano na siyang main moderator, si Ka Romy Castillo at si Ding Manuel.

Bago ipinakilala ng main moderator ang tatlong tagapagsalita, ipinaliwanag muna niya ang takbo ng tatlong oras na talakayan. Sa unang bahagi, tatalakayin ng mga tagapagsalita ang paksa. Sa ikalawang bahagi, iikot naman ang mikropono sa mga dumalo at nakinig sa mga tagapagsalita, kung saan magbibigay sila ng mga kuro-kuro hinggil sa mga tinalakay ng tagapagsalita, magmungkahi at magtanong. Sa ikatlong bahagi, babalik ang mikropono sa mga tagapagsalita upang sagutin ang mga komento at katanungan sa kanila, kasabay ng pagbibigay ng buod ng main moderator sa naganap na buong forum.

Unang nagtalakay si Teody Navea hinggil sa PMCJ, at ang katatapos lang na asembliya ng PMCJ kung saan siya ay nahalal bilang labor representative. Nabanggit din niya ang bagong buong grupo na pinagsamahan ng iba't ibang organisasyon at pederasyon ng mga manggagawa, ang NAGKAISA, na lumabas sa kalsada noong Araw ng Paggawa, Mayo 1, 2012, sa Mendiola. Sinabi rin ni Teody na mahalaga ang papel ng manggagawa, lalo na sa malalaking grupo tulad ng PMCJ, na nangangampanya para sa climate justice o hustisya sa klima. Nagkomento rin si Teody hinggil sa panukalang Green Jobs ng International Labor Organization.

Sumunod na nagtalakay si Ding Manuel ng KPML-NCRR. Dalawang bahagi ang ginawa niyang presentasyon. Ang unang bahagi ay ipinakita niya ang video kung saan naapektuhan ng bagyong Pedring ang tahanan ng mga batang manggagawa, at pagkakaroon ng 11 evacuation centers na pawang mga basketball courts. Ayon sa video, mahalagang magtulungan ang mga maralita, lalo na sa ganitong mga naganap na kalamidad, na may pag-asa pa, at sa dulo ng video ay ipinakilala ang isang bisyon ng KPML, ang pagkakaroon ng isang Village of Hope kung saan ang lahat ng mamamayan ay nagtatamasa ng kanilang karapatan. Sa ikalawang bahagi, tinalakay ni Ding ang kalagayan ng mga batang manggagawa mula sa limang erya ng KPML na may 3,300+ na batang manggagawa, ayon sa kanilang ginawang profile mula pa noong 2007. Sinabi pa niyang ang environment mismo ng mga batang ito ang nagdulot sa kanila upang maging child laborers - ang environment ng kahirapan.

Tinalakay naman ni Ka Romy na ang tao'y nabubuhay mula sa dalawang bagay - kina Inang Kalikasan at Amang Paggawa. Sinabi pa niyang ang dahilan ng patuloy na pagkasira ng kalikasan ay ang sistemang kapitalismo, dahil sa balangkas nito ng kasakiman sa tubo, at walang patumanggang pagwasak sa kalikasan sa ngalan ng tubo. Sa huli'y sinabi niyang mahalagang palitan na ang sistemang ito ng sistemang sosyalismo upang masagip ang lipunan mula sa patuloy na pagkapariwara sa ngalan ng kapitalistang tubo. Sinabi pa niya, "Capitalism is an infinite project in a finite planet."

Dumako na sa ikalawang bahagi ang forum. Panahon naman upang pakinggan ng mga tagapagsalita ang mga kuru-kuro, pala-palagay, mungkahi at katanungan mula sa mga tagapakinig habang kanilang isinusulat ang mga katanungang sasagutin nila sa ikatlong bahagi. Si Gng. Noemi Tirona, co-moderator ni Ate Marie, ang siyang nagpaikot ng microphone at nag-abot nito sa mga nagsidalo at nakinig sa forum. Marami sa mga dumalo ang sumasang-ayon na ang isang sistemang tulad ng kapitalismo ang siyang dahilan ng patuloy na pagkasira ng kalikasan dahil sa labis nitong paghahangad ng tubo kahit na mawasak pa ang sangkalupaan dahil sa pagmimina, sa pagkalbo ng mga kabundukan. Meron namang nagtalakay hinggil sa environment and engineering. At isang batang babae, na anak ng isa sa mga dumalo, ang kinapanayam ni Ate Noemi. Ang sagot ng bata, marami palang problema sa environment, kasi ang alam lang nila ay ang usok ng mga dyip ang nakakasira sa kalikasan. Pati daw pala mining. At ang kongklusyon ng mayorya, dapat ngang palitan ang sistema ng lipunan kung nais pa nating may maipamanang kalikasan sa susunod na henerasyon.

At sa ikatlong bahagi'y sinagot ng mga tagapagsalita ang ilang mga komento at katanungan sa kanila. Nagbigay na rin sila rito ng kanilang huling pananalita sa nasabing talakayan. Sinabi naman ni Teody na ang mga manggagawa ay mulat na hinggil sa usaping kalikasan. Mas tumampok sa kanilang huling pananalita, lalo na kay Ka Romy, na ipinagdiinan ang pangangailangan ng isang sistemang papalit sa mapanibasib na sistemang kapitalismo - ang sosyalismo. At idinagdag pa niya na noong una'y ayaw dumikit ng mga manggagawa sa mga environmental advocates dahil nais lamang ng mga ito na ayusin ang kalikasan habang nawawalan naman ng trabaho ang mga manggagawa. Na sinagot naman ni Marie na mahalaga talaga ang tayo'y magkausap. Sinagot naman ni Ding ang ilang mga katanungan, tulad ng Village of Hope na dapat talagang maisakatuparan, at ang patuloy na kampanya ng KPML upang maibalik sa eskwelahan ang mga batang manggagawa at nanawagan din siya ng Stop Child Labor, Now!

Binuod ng moderator ang buong forum. Sinabi niyang dapat ang pagbabago'y mag-umpisa muna sa sarili. Nagbigay din ng kanyang pananalita si Prof. Galang, at nag-anyaya na rin siya sa pulong na pangungunahan ng grupong Consumer Rights for Safe Food (CRSF) hinggil sa kampanya laban sa GMO (genetically-modified organisms) na lumalaganap na sa ating mga pananim at pagkain. Isang anti-GMO na talakayan at pulong ang gaganapin sa Environmental Studies Institute (ESI) sa Miriam College sa Hunyo 7, 2012, sa ganap na ikalawa ng hapon.

Nagtapos ang forum bandang ikalawa ng hapon, at naghiwa-hiwalay silang dala ang panibagong pag-asa na ang usaping kalikasan ay tangan-tangan ng manggagawa at hindi nakakaligtaan, na ang papel ng manggagawa para maayos ang kalikasan ay nakasalalay sa pagbabago ng lipunan at pagpapalit ng sistemang pangunahing dahilan ng pagkasira ng kalikasan.

Ang mga Manggagawa ng Gelmart - ni Tina Foronda

Ang mga Manggagawa ng Gelmart

ni Tina Foronda

Manggagawa sa ilalim ng pakikibaka!

Gumagawa para kumita!

Gumagawa para may makain!

Gumagawa para sa Pamilya!

Taong 1986, ang Pagawaan ng Gelmart Industries Philippines ay may humigit kumulang pa sa Sampung Libong Manggagawa na ang 90% ay kababaihan at 10% lamang ang kalalakihan. Ang pagawaang ito’y matatagpuan sa South Service Road, Parañaque City. Isang pagawaan ng mga panloob na kasuotan.

Ang mga kagamitan nito ay nagmumula pa sa ibang bansa at ang nabuong produkto nito ay pang-export din, sa iba’t ibang bansa pa ito dinadala. 

Maraming manggagawa ang ibinuhos na ang buong buhay, panahon at lakas ng kanyang paggawa sa loob ng pabrika.

Naging mistulang alipin ng buong sistema ng kapitalista, dahil sa kakarampot na sweldo, na hindi makasapat na ipangbuhay sa pamilya at lalong hindi makatugon sa pang-araw-araw na pangunahing pangangailangan.

Ang mga manggagawa ng Gelmart ay may isang samahan o UNYON, ang LAKAS MANGGAGAWA sa GELMART (LMG). Noong 1994 ay si Victor Briz ang nahalal na Pangulo ng nasabing Unyon, at masasabing isang solidong samahan kahit may mga ilan lang na kumakalaban minsan. 

Ang Unyon ng Gelmart ay aktibo sa mga pagkilos mula sa Lokal at Sentrong Pampulitika ng Manggagawa, ang Bukluran ng Manggagawang Pilipino (BMP). Maipagmamalaki din na isa sila sa pinakaaktibo sa pagkilos lalo na sa mga rally. May mga pagkakataon na rin na naglunsad ng pagkilos ang mga manggagawa sa loob at labas ng pagawaan at ilang beses na ring humantong sa mataas na antas ng pakikipaglaban, (ang mag-strike). 

Unti-unti ng tinatamaan ng matinding krisis ang kompanya dulot na rin ng Globalisasyon at nahirapang makipag-kompetisyon, dahil sa pang-export ang mga produkto nito, at dahil sa Dolyar ang pinanggagalingan ng gastusin nito ay lumala pa dahil sa pagbagsak ng halaga ng dolyar sa piso.

Dahil sa pagbabawas ng mga orders ng mga costumer nila sa ibang bansa, unti-unti na ring isinasara ang ibang Departamento sa loob ng pagawaan. Dinadala nila ang ibang manggagawa sa lugar na kung saan merong gagawin.

Inilipat na sa ibang gawain at departamento ang ilan, kung saan kailangan pa, at ang iba naman ay napilitan nang mag-resign dahil sa hindi makayanang magpalipat-lipat ng trabaho. Hanggang sa umabot na lang ng humigit kumulang sa dalawang libo ang natirang manggagawa noong taong 2005. Tumindi ang hagupit ng delubyo sa pagtuntong ng taong 2006 sa halos dalawang libo pang manggagawa.

Pansamantalang pinwersa na pinagbabakasyon ang karamihan at halos isang porsyento alng ang naiwan sa loob ng planta para magpatuloy sa mga natitira pang hindi natapos na produkto.

Umabot ng anim na buwan ang pansamantalang pagbabakasyon na hanggang sa tuluyan nang nagdeklara ang management na magsasara na ito dahil hindi na raw makayanan na maisalba pa ang kumpanya sa pagkalugi at di na kayang makipag-kompitensya sa ibang malalaking kompanya. 

Nawalan na ng munting kabuhayan at pinagkakakitaan ang mga manggagawa sa Gelmart. Ang iba ay nawalan na ng pag-asa, ngunit ang iba naman ay may mga lakas pa ng loob na makipagsapalaran sa ibang mga pagawaan. Wala mang kasiguraduhan na mapermanente ulit sa trabaho dahil sa hindi na pagreregular ang mga kompanya sa mga manggagawa. Ang dahilan ay bahala na, ang mahalaga ay may pansamantalang pagkukuhanan ng pamatid gutom man lang.

Nahaharap pa rin sa pakikipaglaban ang mga manggagawa dahil sa biglaang pagsasara ng pabrika na hanggang sa ngayon ay hindi pa nababayaran ang mga manggagawa sa matagal na pagseserbisyo at benepisyo ng bawat isa.

Nagkaisa ang mga manggagawa sa pangunguna ng pangulo ng Unyon at ng mga opisyales na magpiket sa labas ng pagawaan upang matiyak na hindi mailabas ang mga kagamitan. 

Bawat gate ay tinayuan ng mga kubol at binabantayan ng dalawampu’t apat na oras kada araw ang mga gate. Nagpapalitan ang mga manggagawa sa pagbabantay. 

Nasa kaso na ang mga usapin. 

Sa Regional Trial Court (RTC) Parañaque kasalukuyang nililitis ang kaso. Humaharap ang mga abogado ng Gelmart Management at opisyales ng Unyon, kasama ang ibang miyembro at kaharap din ang abogado ng manggagawa mula sa Sanidad Law Office.

Base sa mga paglilitis, sa mapagbebentahan ng mga ari-arian ng kompanya magmumula ang kabayaran ng mga manggagawa.

Mahigit anim na taon na ang itinatagal ng kaso. Hindi maayos ang isinagawang pag-imbentaryo ng mga makina o kagamitan sa loob ng planta. Sobrang napakababa ng halaga nito at kinailangang ipaulit pa, kung kaya’t napapatagal ang pagbibenta ng lahat ng mga ari-arian.

Sa kasalukuyan ay patuloy parin namang nakikipag-usap ang bahagi ng Gelmart Management, kahit sa labas ng paglilitis at nakikipagtulungan din naman na matapos na ang kaso at makapagbayaran na.

Ang hinihiling lang naman ng manggagawa ay ang sapat na kabayaran.

Ang pamunuan ng unyon ay hindi sumusuko sa pakikipaglaban dahil na rin sa suportang ibinibigay ng kanyang mga miyembro. Lalo’t higit sa Pangulo ng Unyon na si Victor Briz ay matatag at hindi nagpapabaya sa kalagayan. 

Tunay na ang manggagawa ang yaman ng bansa. 

Ipamulat natin sa uring manggagawa na habang ang kapitalista ang naghaharing uri, mananatiling alipin ang manggagawa….